บทที่ 1196

หลี่ซานเฉิงถึงกับอึ้ง ปกติเป็นคนขี้อายไม่ใช่เหรอ ทำไมจู่ๆ กลายเป็นคนหิวกระหายขึ้นมาล่ะ?

เห็นหลี่ซานเฉิงยืนงงไม่รู้จะทำยังไง ป้าก็เข้ามากระซิบข้างหูเขาด้วยน้ำเสียงเขินอาย "ฉันรู้ว่าเธอเป็นห่วงอาการป่วยของฉัน แต่ฉันทนคันไม่ไหวแล้ว ให้ฉันเถอะนะ แต่เบาๆ หน่อยล่ะ"

กลิ่นหอมและลมหายใจอุ่นๆ ข้างหูทำให้ร่า...